విముక్తి ( అహల్య4 )

                             

               శ్రీ రాముడు:  గురు వర్యా!

             విశ్వామిత్రుడు: శ్రీ రామా!

                  శ్రి రాముడు: నవ వసంత సుమ రుచులా,

                                 ననల తోడి పూవనులా,

                                 దరినున్న ఈ కుటీరము

                                 ఎవ్వరిదో? ఎవరిదో?

                                 ఏ మహర్షి దీక్ష ఫలము,

                                 ఏ సతిదీ కృషి ధనమ్ము?

                                 మనల వేగ రమ్మని,

                                 పిలుచునట్లు తోచేను.

                                 మరి మరి మము పిలిచేను.

                    లక్ష్మణుడు: నిజమే అన్నయ్యా!

                                      ఏదో చల్లని పిలుపు,

                                      పిలుచునట్లు అనిపించును.

                                      రా రమ్మని మనలను,

                                     పిలుచునట్లు అనిపించును.

                                      గుండెలలో నిండి యున్న

                                     ఆవేదన ఎద తోచును.

                 విశ్వా : (తనలో)

                              గుండెలలో వేదనలను

                              గుర్తించే స్వాములు

                              పిలుపులకే తనువు మఱచి

                              పులకించే వారలు,

                                    ' రామా! ' యని ఒక్క సారి

                              పిలిచిన చాలును కద ఇల

                              కరుణా దృక్కుల నెల్లెడ

                              పరికించి పలకరించు.

                              ఘన గౌతము సతి అహల్య

                             తన కొ!రకై వేల యేండ్ల

                              పర్యంతము వేచి చూచె

                              పల్కరించి మురిసి పోవు

                              శుభ మంగళ ఘడియలను

                              అనుభవించు స్థితి నాది.                                        

                                                

                                   (పైకి)

                               రామా! ఇది గౌతమ ఋషి

                              నివసించిన పుణ్య భూమి.

                              స్వయభువుడి ప్రియ సూతి,

                              స్వయముగ పెంచిన దీ వని.

                              అడుగిడి ఈ పుణ్య భూమి

                             అనుగ్రహించుమా సతిని.                          .                    

                            

                                (అందరూ)

                             రాముడి పద స్పర్శ తోడి,

                            శిలా రూపు దాల్చిన సతి

                            వెలికి వచ్చి శ్రీ రాముడి,

                            పదముల తాకెను మరి మరి.

                            ఈ శుభ క్షణముల కొఱకై,

                           వేచిన గౌతమ మహర్షి,

                           ఆ క్షణమున, అచ్చటకు,

                           అరుగు దెంచె వెను వెంటనె.

                           ఋషి దంపతుల ఆతిథ్యము

                           అందుకొనీ శ్రీ రాముడు,

                           తమ్ముడు, విశ్వామిత్రుడి తోటి,

                           ప్రవేశించె మిథిలా పురి.

                           గౌతముడికి అహల్య చేర్చి,

                           సీతను చేరగ రాముడు.

(ఈ అహల్యను నాట్య రూపకముగా ప్రదర్శించ దలచిన వారికి దీనిని వాడుకొనుటకు పూర్తి స్వాతంత్ర్యము కలదు. నాకు తెలిపినచో సంతోషకరము)

Email ID:         k.subbaramayya@gmail.com

నిజము

          

పయనించే ఓ బాట సారీ,

వెలుగెక్కడ చూపగ రావోయీ,

ప్రకృతి వెలుగు, ప్రజలకు వెలుగు,

మానవు జీవితమంతకు వెలుగు,

నేడూ, నాడూ, నిస్సంశయముగ,

రశ్మిమంతుడే నిజమగు వెలుగు,

సప్తకరుండగు సూర్యుడు వచ్చెను,

మిత్రు కరంబుల పద్మము విచ్చెను,

ప్రకృతి చర్యలు ప్రారంభవ మవ

ఈప్సితార్థమున కచ్చెరువందితి.

నల్లని మేఘము దినకరు కమ్మె,

వెలవెల్లగ పోయెను భాస్కరుడు,

ప్రకృతి యందలి ప్రాణుల చర్యలు,

స్తబ్దంబాయెను వెను వెంట

సూర్యుడి మించిన నిజమగు వెలుగు,

నిశ్శంశయముగ నీవే,

సుషుప్తిని చేరిన ఆత్మయే నిను

కలవర పెట్టెను ఈ నాడు

నీదు హృదయము ఒక పద్మము,

విచ్చిన కమలము లోనికి సొచ్చిన

సద్గుణ భ్రమరమ్మే వెలుగు,

నీలో మంచిని నిలుపుకొన్నచో,

జగతికి నీవే ఒక వెలుగు.

(దీనిని 1969 లో వ్రాసినాను)

అహల్య3

                                       

                   రుచిర: కల కల రవముల కదిలే ప్రకృతి,

                               కిల కిల పలుకుల కులికే చిలుకలు,

                   పూర్ణిమ: ఏది వసంతము, ఎక్కడ కోయిల?

                                     నీ ఊహలులే నిజము కావులే,

                                     ఆకులు రాల అడవులు సోలె,

                                     చూత వృక్షముల సొగదులు పోయె.

                   సుందరి: రవి కాననిచో కవి కాంచును లే,

                                  శిశిరము వెనుక వసంతము రాదా?

                                  మరు మల్లెల గాలులు ముక్కులు సోక,

                                  తెలియగ లేదా వసంతు పిలుపు.

                                     చక్కని ప్రకృతి సొగసుల చూచి,

                                     చిక్కి పోయెనోయ్‌ వెన్నెల రేడు,

                                     చైత్ర పున్నమికి వెన్నెల కళలను

                                    పుంజుక ప్రకృతినే మురిపింప.

                  రుచిర: ఈ కాలి బాటను చూచితివా? చెలి,

                              మరు మల్లెలు ఈశుని అలంకరింపగ,

                              చేయి తాకితే సోలి పోయేటి

                              శిరీష పుష్పములిల సోకినవి.

                              ఇవి పూచే కాలము హేమంతమని,

                              ఛాయా నాథుడి తీక్ష్ణత ఉండని,

                              మంచు సోకు కాలము లోనే

                              పెంచినాడు ఈశుడు వీటిని.

                 సుందరి:అంతేనా వాటికి ఈశుని

                               అనుగ్రహమ్ము లేనే లేదా?

                               భుజగ భూషణుడి సిగ పాయలలో

                               ఆది మాత కను సన్నలలో

                               అలరు సుఖమ్ము లేని అలరులా,                            

                               నవ సుకుమాలు శిరీష సుమాలు?

                    పూర్ణిమ: దరికి చేరని సుమ రాణులను

                                     తలచి కుములు శిరీష సుమాలను

                                     తననే తలచి, పూజించే, ఈ

                                     గడ్డి పూవును అనుగ్రహించాడు.

                   సుందరి: ఎవరు?

                   పూర్ణిమ:ఆర్తుల పలుకుల వినే స్వామి, ఆ

                                    పశునాథుడు, ఈశుడు, సర్వేశ్వరుడు.

                       రుచిర: చెలి, చూచావా,అటు చూచావా?

                                  ప్రతి చెట్టూ,ఎదిగి, ఎదిగి,

                                 ప్రతి పుష్పము వికసించి,

                                 ఈ ప్రకృతి సొగసులకు

                                  శ్రీ కారము చుట్టే నే.

                                 ఈ సుమ వసంత వీధిలో,

                                 ఈ వని వెల వెల పోయెను.

                                 ప్రతి పుష్పము పరిమళాల

                                 పఱచే గాలుల వడిలో

                                 పఱవశించు నీ వేళల

                                 కన రావే కోయిలలు.

                                 ఏదీ వసంత మిచట?

               సుందరి  ఇదిగో నొక పర్ణ శాల

                             లేదే సుమ వర్ణ మాల?

                            ఎవరో గృహస్థు ఇచట?

                             ఏమిటో ఈ వింత కథ?

            రుచిర: ప్రకృతి లాస్యము, వైపరీత్యములు,

                        నుదుటి వ్రాతలు తిరుగు లేనివి.

                        సుందర హర్మ్య నివాసము కోరిన

                        సతి కోరికనీశుడు తీర్చ గలిగెనా?

                        భూమండలమును ఏలిన నలుడు,

                        శని బారికి ఎదురుగ నిల్వ గలిగెనా?

                        విధాత ముద్దుల సూతి అహల్య

                        విధి విలాసముకు లొంగి పోయెను.

                 పూర్ణిమ:నే చెబుతా వినవే.

                                 సురపతి గౌతము రూపును దాల్చి,

                                 సుర లోకపు రీతుల భూమికి నడచి,

                                 గౌతము సతినే మోసగించెనే,

                                 భూలోకపు కట్టడినుటంకించెనే.

                                 అనుమానించిన పతిని కనుగొని,

                                 తన దోసము లేదని తెలుపుటం మాని,

                                 సతి దాల్చెను వెంటనె శిలా రూపము,

                                 సరి స్థితికై తాను ఎదురు చూచుచు.

                      ఎఱుపు దిరిగిన కన్నులతో తను

                      చూచిన గౌతము చూడ జాలక

                      దేహమంతట కన్నులు మొలిచే

                      సుర నాథుడి కంతట వణకు పుట్టెను.

                      శిలా సదృశత చెందిన సతి గని,

                      వగచెను యా ఋషి విధి గతికి,

                      తరలి వచ్చు శ్రీ రామ చంద్రుడి

                      పద స్పర్శతో క్షితి పులకింపగ

                      ఏల అహల్య వెలికి రాదు అని,

                       వేరొక చోట్కి వెళ్ళె ఋషి వరుడు.