కథ ఇలా మొదలయింది. నేను
సోనా అగ్గిపెట్టేలను కొనాలని కిరాణా
కొట్టుకు వెళ్లాను. నేను ఎప్పుడూ డజన్
కట్టగా కొంటూ ఉంటాను. ఇంట్లో అవి
అయి పోవచ్చినాయి. మొదట్లో చెక్కనుండి చీల్చ బడిన అగ్గి పుల్లలను వాడే వాడిని. కానీ
వర్షాలు బాగా కురిసి , ఆర్ద్రత
పెరిగినపుడు అవి అంటుకునేవి కాదు. మిగిలిన
వాళ్ళ సంగతి ఏమో కానీ ఇది నా వ్యక్తిగత అనుభవము. ఒక పుల్లకు బదులు నాలుగు పుల్లలు
ఖర్చు అయేవి. కానీ సోనా మైనపు/వాక్స్
పుల్లలతో అటువంటి సమస్యలూ వచ్చేవి కాదు. ఆ విధముగా అవి అలవాటు అయినాయి.
కిరాణా కొట్టుకు వెళ్లి
సోనా అగ్గి పెట్టేలకోసము అడగగానే ,”మేము వాటిని అమ్మమండీ! అవి పొట్టిగా ఉంటాయి. అంటుకోనేటప్పుడు
వేళ్ళు కాలతాయి కూడా.” అని అన్నాడు.
“అబ్బే ! నేను జాగ్రత్త
గానే వెలిగిస్తాను. వాటికి అవి నెమ్మదిగా మంట పైకి వస్తుంది. ఏమీ కాలదు “ అని చెప్పాను.
‘అయినా, చెక్కతో ఉన్న
పుల్లలు వాడ వచ్చు కదా!” అన్నాడు. పక్క కొట్లలోలో కూడా ఇదే జవాబు. అంటే వాళ్లకు
అనుకూలమయిన వస్తువులే అమ్ముతారన్న మాట.
వస్తువులు కొనడానికి వచ్చే వారడిగినవి కాదు. అవసరమయితే తమ సరుకే మంచిదని
ఒప్పిస్తారు. ఇదంతా కల్పితము కాదు. నిజంగా జరిగింది. వెంటనే మా పాత విద్యార్థి మామ
గారిది ఒక కొట్టు ఉంటె అక్కడకు వెళ్లి ఒకటి కాదు, రెండు డజను అగ్గి పెట్టెలను కొని
ఇంటికి వెళ్లాను.
మా వీధి చివర ఒక కిరాణా
కొట్టు ఉంది. అక్కడ కూడా ఇదే తంతు. నేను అక్కడికి వెళ్లి గాడ్రెజ్ షేవింగ్ క్రీం కావాలని అడిగాను. “అబ్బే! అదెవరూ
వాడటము లేదండీ! మా కొట్టులో ఎవరూ దానిని కొనరు. మా దగ్గిర జెల్ క్రీం ఉంది
తీసుకొండి” అని యన్నారు. ఇంచు మించు నాలుగు లేక అయిదు ఐటమ్స్ కు నేను ఇదే రకపు
జవాబు వచ్చింది. ఇంక అక్కడికి వెళ్ళడము తగ్గించేశాను. కొంత మంది చేసే వ్యాపారము
ఇలా ఉంటున్నది. ఇది పెద్ద వ్యాపార సంస్థల నుండి నేర్చుకొని ఉంటారు.
ఇంక టూత్ పేస్టుల సంగతి చూద్దాము. కొంత వినోదానికి తెలుగు
పదాలు ఉంటె ఎలా ఉంటుందా అని వాటిని వాడాను.
ఏదో ఒక కంపెనీ. దానిని XX అని అందాము. మన దేశములో పాత కాలములో బూడిదతో,
లేదా ఉప్పు పొడి కలిపినా బూడిదతో , మరి కాస్త ఓపిక ఉన్న వారు కానగ లేదా గానుగ
పుల్లతో, ప్రముఖముగా అయితే వేప పుల్లతో దంత ధావనము చేస్తారు. ఇది రోజూ ఖచ్చితముగా
చేయుట అలవాటయిన పని. ఇంక విదేశాల్లో వాళ్ళు (అక్కడ స్థిర పడిన మన వాళ్ళు కాదు)
అసలు పళ్ళు తోముకోరని ఏదో సిరప్ తో నోటిని కడుక్కుంటారని విన్నాను. ఇది తప్పయితే
నన్ను క్షమించండి.
ఇంక కొన్ని వ్యాపార సంస్థలు
మన పళ్ళ మీద దృష్టి పెట్టినాయి. మన
సెంటిమెంటును డబ్బుగా మార్చు కోవాలనుకున్నాయి. మీరు మా టూత్ పేస్టూ లేదా
దంత లేహ్యాన్ని వాడితే మీ పళ్ళు తళ తళా మెరిసి పోతాయి లేదా వాడక పొతే అవి జల జలా
రాలి పోతాయి అనే నినాదముతో మొదలవుతుంది. అంతే కాక ప్రకటనలలో ఒక తెల్ల కోటున్న
వైద్యుడు ఇవన్నీ చెప్పి మనకు మంచి సలహా ఇస్తున్నట్లే చెబుతాడు. అంతా ఎగబడి
కొన్నారు. ఇంక రెండవ మెట్టు ఉంది. “మేరు మీ వేలుతో తోమితే మా దంత లేహ్యము దంతాలంతా
పాకటము లేదు. అందుకని మీకు పూర్తీ ప్రయోజనము కలుగుట లేదు. అక్కడంతా
బాక్టీరియా/సూక్ష్మ జీవులు చేరి పళ్లకు తొర్రలు పోడుస్తాయి “ అని మరో ప్రచారము
మొదలు పెట్టినారు. “ఇప్పుడు మీరేమి చేయాలంటే ఇదుగో మీకోసము మేము ఎంత కష్ట
పడుతున్నామో గమనించండి. మీ దంతాల కోసము ప్రత్యేకముగా చేయ బడిన దంతపు దులుపుడు
పుల్ల వాడండి.”అని అన్నారు.ఏ విధముగా మరొక వ్యాపారము ప్రారంభ మయింది. ఇదే నా వరకు వేలును
అంటి ఒక కంపెనీ మా దంత లేహ్యమును వాసన
చోస్స్తే చాలు... అంటూ అబ్బాయిలను, అమ్మాయిలను కలిపి చూపించే వరకూ వచ్చినారు.
ఇప్పుడు దంత వైద్య శాలల ప్రకరణము మొదలయింది. దంతపు లేహ్యాలు, దంతపు దులుపుడు పుల్లలు వచ్చిన
తరువాత కూడా దంత వైద్య శాలల వ్యవస్థ బాగా పెరిగింది. దంత వైద్యులు అమెరికా లో పై
స్థాయి వైద్యుల జాబితా లో చేరుతారు. ఇంక భారత దేశములో కూడా అదే స్థితి వస్తుంది.
వ్యాపారము పెరిగింది,
వసూళ్లు పెరిగినవి. ఇంక పోటీ కూడా
పెరిగింది.ఇంక పోటీ తట్టుకోనడానికి ఒకే కంపెనీ ఎక్కువ బ్రాండులు తయారు చేయడము
మొదలు పెట్టింది. ఒకటి బాగా లేదంటే మరొకటి లేక పొతే మరొకటి, అదే సంస్థ ది అంటే
వర్తకము తన గుప్పిట్లోనే ఉండాలి. మైళ్ళలో పాత కాలములో ఉప్పుతో పళ్ళు తోమే వారంటే,
ఇదిగో xx ఉప్పు వేప పుల్ల మంఛిది కదా అంటే
ఇదిగో xx వేప, మంచి సువాసన కావాలంటే ఇంకొకటి , దానితో తోమగానే వీధి లొ అమ్మాయిలూ
పరిగెత్తుకొని వచ్చేస్తారు, అందరూ ఆయుర్వేదము కూర్చి మాట్లాడుతున్నారంటే
ఇదిగో xx వేద. దీనికి బలి అయ్యే బకరాల సంగతి చెప్ప వలెనంటారా?
కొన్ని సంవత్సరాల క్రిందట
ఒక బ్రాండ్ దంత లేహ్యము పూర్తిగా vegetarian అని ప్రకటించినాడు. అంటే మిగిలిన
బ్ర్రండ్ల సంగతేమిటి?కొందరు ఖంగు తిన్నారు.బాగా పరి శీలించిన తరువాత తెలిసిన
దేమిటంటే,ఆయా దంత లేహ్యాలలో మూల పదార్థము ఎముకల పొడి యని. శాకాహారులమని చెప్పుకొనే
వారి కి ఈ సంగతి తెలిస్తే ఏమవుతుంది?
అంతే కాదు నా స్నేహితుడు
ఒకరు చెప్పినాడు. ఈ ఎముకల పొడి కారణముగా నే ఆ దంత లేహ్యమును వాడిన వారికి దంతాల పై
ఉన్న గార తొందరగా పోతున్న దట. ఈ విషయాన్ని వ్యాపారస్తులు ఒప్పుకుంటారా? పొతే ఎవరు
పోతారు? బకరాలే కదా.
మీ
ఉత్పత్తికి ఏమి కలిపినారు? అని అడిగే దమ్ము ఎవరికయినా ఉన్నదా? అ కంపెనీలు అన్నీ
పేటెంటు హక్కులను నమ్ముకున్నాయి కదా!
ఈ
దంత వేదాంతము ఎందుకు చెప్పండి? తవ్వుకొనే కొద్దీ తల నొప్పులే కదా! ఈ విషయాలన్నీ
బయట పడితే మా పరువు ఏమి కావాలి? ఇది కొంత మంది బాధ. వదిలి వేసేయండి. ఇంకొకరికి
చెప్పే ముందు మీరు మారండి.
ఒక్క అగ్గి పుల్ల కథ ఎంత
వరకూ వెళ్ళింది? అతి సర్వత్ర వర్జయేత్.
ఓం స్వస్తి.
