విముక్తి ( అహల్య4 )

                             

               శ్రీ రాముడు:  గురు వర్యా!

             విశ్వామిత్రుడు: శ్రీ రామా!

                  శ్రి రాముడు: నవ వసంత సుమ రుచులా,

                                 ననల తోడి పూవనులా,

                                 దరినున్న ఈ కుటీరము

                                 ఎవ్వరిదో? ఎవరిదో?

                                 ఏ మహర్షి దీక్ష ఫలము,

                                 ఏ సతిదీ కృషి ధనమ్ము?

                                 మనల వేగ రమ్మని,

                                 పిలుచునట్లు తోచేను.

                                 మరి మరి మము పిలిచేను.

                    లక్ష్మణుడు: నిజమే అన్నయ్యా!

                                      ఏదో చల్లని పిలుపు,

                                      పిలుచునట్లు అనిపించును.

                                      రా రమ్మని మనలను,

                                     పిలుచునట్లు అనిపించును.

                                      గుండెలలో నిండి యున్న

                                     ఆవేదన ఎద తోచును.

                 విశ్వా : (తనలో)

                              గుండెలలో వేదనలను

                              గుర్తించే స్వాములు

                              పిలుపులకే తనువు మఱచి

                              పులకించే వారలు,

                                    ' రామా! ' యని ఒక్క సారి

                              పిలిచిన చాలును కద ఇల

                              కరుణా దృక్కుల నెల్లెడ

                              పరికించి పలకరించు.

                              ఘన గౌతము సతి అహల్య

                             తన కొ!రకై వేల యేండ్ల

                              పర్యంతము వేచి చూచె

                              పల్కరించి మురిసి పోవు

                              శుభ మంగళ ఘడియలను

                              అనుభవించు స్థితి నాది.                                        

                                                

                                   (పైకి)

                               రామా! ఇది గౌతమ ఋషి

                              నివసించిన పుణ్య భూమి.

                              స్వయభువుడి ప్రియ సూతి,

                              స్వయముగ పెంచిన దీ వని.

                              అడుగిడి ఈ పుణ్య భూమి

                             అనుగ్రహించుమా సతిని.                          .                    

                            

                                (అందరూ)

                             రాముడి పద స్పర్శ తోడి,

                            శిలా రూపు దాల్చిన సతి

                            వెలికి వచ్చి శ్రీ రాముడి,

                            పదముల తాకెను మరి మరి.

                            ఈ శుభ క్షణముల కొఱకై,

                           వేచిన గౌతమ మహర్షి,

                           ఆ క్షణమున, అచ్చటకు,

                           అరుగు దెంచె వెను వెంటనె.

                           ఋషి దంపతుల ఆతిథ్యము

                           అందుకొనీ శ్రీ రాముడు,

                           తమ్ముడు, విశ్వామిత్రుడి తోటి,

                           ప్రవేశించె మిథిలా పురి.

                           గౌతముడికి అహల్య చేర్చి,

                           సీతను చేరగ రాముడు.

(ఈ అహల్యను నాట్య రూపకముగా ప్రదర్శించ దలచిన వారికి దీనిని వాడుకొనుటకు పూర్తి స్వాతంత్ర్యము కలదు. నాకు తెలిపినచో సంతోషకరము)

Email ID:         k.subbaramayya@gmail.com

నిజము

          

పయనించే ఓ బాట సారీ,

వెలుగెక్కడ చూపగ రావోయీ,

ప్రకృతి వెలుగు, ప్రజలకు వెలుగు,

మానవు జీవితమంతకు వెలుగు,

నేడూ, నాడూ, నిస్సంశయముగ,

రశ్మిమంతుడే నిజమగు వెలుగు,

సప్తకరుండగు సూర్యుడు వచ్చెను,

మిత్రు కరంబుల పద్మము విచ్చెను,

ప్రకృతి చర్యలు ప్రారంభవ మవ

ఈప్సితార్థమున కచ్చెరువందితి.

నల్లని మేఘము దినకరు కమ్మె,

వెలవెల్లగ పోయెను భాస్కరుడు,

ప్రకృతి యందలి ప్రాణుల చర్యలు,

స్తబ్దంబాయెను వెను వెంట

సూర్యుడి మించిన నిజమగు వెలుగు,

నిశ్శంశయముగ నీవే,

సుషుప్తిని చేరిన ఆత్మయే నిను

కలవర పెట్టెను ఈ నాడు

నీదు హృదయము ఒక పద్మము,

విచ్చిన కమలము లోనికి సొచ్చిన

సద్గుణ భ్రమరమ్మే వెలుగు,

నీలో మంచిని నిలుపుకొన్నచో,

జగతికి నీవే ఒక వెలుగు.

(దీనిని 1969 లో వ్రాసినాను)

అహల్య3

                                       

                   రుచిర: కల కల రవముల కదిలే ప్రకృతి,

                               కిల కిల పలుకుల కులికే చిలుకలు,

                   పూర్ణిమ: ఏది వసంతము, ఎక్కడ కోయిల?

                                     నీ ఊహలులే నిజము కావులే,

                                     ఆకులు రాల అడవులు సోలె,

                                     చూత వృక్షముల సొగదులు పోయె.

                   సుందరి: రవి కాననిచో కవి కాంచును లే,

                                  శిశిరము వెనుక వసంతము రాదా?

                                  మరు మల్లెల గాలులు ముక్కులు సోక,

                                  తెలియగ లేదా వసంతు పిలుపు.

                                     చక్కని ప్రకృతి సొగసుల చూచి,

                                     చిక్కి పోయెనోయ్‌ వెన్నెల రేడు,

                                     చైత్ర పున్నమికి వెన్నెల కళలను

                                    పుంజుక ప్రకృతినే మురిపింప.

                  రుచిర: ఈ కాలి బాటను చూచితివా? చెలి,

                              మరు మల్లెలు ఈశుని అలంకరింపగ,

                              చేయి తాకితే సోలి పోయేటి

                              శిరీష పుష్పములిల సోకినవి.

                              ఇవి పూచే కాలము హేమంతమని,

                              ఛాయా నాథుడి తీక్ష్ణత ఉండని,

                              మంచు సోకు కాలము లోనే

                              పెంచినాడు ఈశుడు వీటిని.

                 సుందరి:అంతేనా వాటికి ఈశుని

                               అనుగ్రహమ్ము లేనే లేదా?

                               భుజగ భూషణుడి సిగ పాయలలో

                               ఆది మాత కను సన్నలలో

                               అలరు సుఖమ్ము లేని అలరులా,                            

                               నవ సుకుమాలు శిరీష సుమాలు?

                    పూర్ణిమ: దరికి చేరని సుమ రాణులను

                                     తలచి కుములు శిరీష సుమాలను

                                     తననే తలచి, పూజించే, ఈ

                                     గడ్డి పూవును అనుగ్రహించాడు.

                   సుందరి: ఎవరు?

                   పూర్ణిమ:ఆర్తుల పలుకుల వినే స్వామి, ఆ

                                    పశునాథుడు, ఈశుడు, సర్వేశ్వరుడు.

                       రుచిర: చెలి, చూచావా,అటు చూచావా?

                                  ప్రతి చెట్టూ,ఎదిగి, ఎదిగి,

                                 ప్రతి పుష్పము వికసించి,

                                 ఈ ప్రకృతి సొగసులకు

                                  శ్రీ కారము చుట్టే నే.

                                 ఈ సుమ వసంత వీధిలో,

                                 ఈ వని వెల వెల పోయెను.

                                 ప్రతి పుష్పము పరిమళాల

                                 పఱచే గాలుల వడిలో

                                 పఱవశించు నీ వేళల

                                 కన రావే కోయిలలు.

                                 ఏదీ వసంత మిచట?

               సుందరి  ఇదిగో నొక పర్ణ శాల

                             లేదే సుమ వర్ణ మాల?

                            ఎవరో గృహస్థు ఇచట?

                             ఏమిటో ఈ వింత కథ?

            రుచిర: ప్రకృతి లాస్యము, వైపరీత్యములు,

                        నుదుటి వ్రాతలు తిరుగు లేనివి.

                        సుందర హర్మ్య నివాసము కోరిన

                        సతి కోరికనీశుడు తీర్చ గలిగెనా?

                        భూమండలమును ఏలిన నలుడు,

                        శని బారికి ఎదురుగ నిల్వ గలిగెనా?

                        విధాత ముద్దుల సూతి అహల్య

                        విధి విలాసముకు లొంగి పోయెను.

                 పూర్ణిమ:నే చెబుతా వినవే.

                                 సురపతి గౌతము రూపును దాల్చి,

                                 సుర లోకపు రీతుల భూమికి నడచి,

                                 గౌతము సతినే మోసగించెనే,

                                 భూలోకపు కట్టడినుటంకించెనే.

                                 అనుమానించిన పతిని కనుగొని,

                                 తన దోసము లేదని తెలుపుటం మాని,

                                 సతి దాల్చెను వెంటనె శిలా రూపము,

                                 సరి స్థితికై తాను ఎదురు చూచుచు.

                      ఎఱుపు దిరిగిన కన్నులతో తను

                      చూచిన గౌతము చూడ జాలక

                      దేహమంతట కన్నులు మొలిచే

                      సుర నాథుడి కంతట వణకు పుట్టెను.

                      శిలా సదృశత చెందిన సతి గని,

                      వగచెను యా ఋషి విధి గతికి,

                      తరలి వచ్చు శ్రీ రామ చంద్రుడి

                      పద స్పర్శతో క్షితి పులకింపగ

                      ఏల అహల్య వెలికి రాదు అని,

                       వేరొక చోట్కి వెళ్ళె ఋషి వరుడు.

వసంతాగమనము--అహల్య 2

                       

           

           

           

            సుందరి : ఎవరే,..... ఎవరే....

                        అట దాగినదెవరే....

                      విరిసిన పూవుల పొదల మాటున

                        పరిమళ లహరుల పొందు కోరుతూ..

                        ఎవరే ..........దాగినదెవరే......

              రుచిర: సూర్యుడు పైకి లేచిన వేళ

                     విరిసిన పూలు ఉండవా?

                     విరిసిన పూలను సోకిన గాలులు

                        పరిమళ లహరుల చిందవా?

              సుందరి: ఇది యే ఋతువే?......

              రుచిర:    ........వసంతమే.

             సుందరి:   నిజమేనా?

               రుచిర:    ఇది  సుమర్తువేనే .

             సుందరి: ఏది వసంతం? ఎక్కడ కోయిల?

                        ఆకుల రాలగ సోలే అడవి.

                       ఏది వసంతం? ఎక్కడ కోయీ?

               రుచిర : చూడవే అటు చూడవే..

                       పొదల మాటున దాగిన మన చెలి

                           పూర్ణిమ ముఖాన చూడు.

                      పుప్పొడి ఎల్లెడ సోకి పాకెనట

                           పూచిన పున్నాగ మ్రోల.

                       ఇది వసంత మేనే...

                          ఇది  సుమర్తువేనే .

                సుందరి:  మరి కోయిల గొంతుక ఏదే?

                        మద కోయిల గొంతుక ఏదే?

            పూర్ణిమ :సూర్యుడు తూరుపు సోకక ముందే

                          సుందర ప్రకృతి పొంగును చూచి,

                          విరిసిన రంగుల విరి కన్నియల

                           సొగసుల కన్నుల కాంచి,

                           తన సహజ ప్రకృతిని మఱచి కోయల

                            చూత వృక్షపు చిగురుల చేరక.

                           అందుకే

                          దిక్కుల చూచెనదే మరి కోయల

                           ఎటు పోవాలో తెలియక.

            పూర్ణిమ: చెలియా! సుందరి ఇటు రావే,

                      నను తరిమే భ్రమరుడి చూదవే.

            సుందరి: నీ ముద్దుల మోము చంద్రుడి పోల,

                       చంద్రుడి మోమున పుప్పొడి పొడల

                       ఆస్వాదించగ వచ్చిన భ్రమరుడి

                       కంతగ భయ పడనేల?

                       ఓ చెలి! విరి బాలా!

               సుచిర: సరదాగా ఉన్నదే....

                      విరులను చూచి పొంగిన కోయిల

                       ఇలనే మఱచేనే.

                      విరులనుకొని మన చెలి వెంట బడె

                       భ్రమరుడు ఇట నేడే......

            పూర్ణిమ: అటు చూడవే...........

            సుందరి:    ఏమిటే?

          పూర్ణిమ: కుహూ! కుహూ! కోయల వచ్చేనే

                      సుమ మల్లియలే విరిసేనే

                        నవ వసంతమే వచ్చేనే

                       నవ్యత ఎల్లెడ విరిసేనే.

            పూర్ణిమ: వలపులతో వికసించి,

                        పరిమళాల పంపించి,

                        భ్రమరుడి ధాటికి సోలి,

                         పరిపూర్ణత పొందె విరి.

            సుందరి: ప్రతి హృదయము పొంగగా

                           చెలి యెడద పులకించ,

                           నవ వసంతు జంట గాడి

                           చంద్రుడి చూపెను వరుడు.

            ముగ్గురు: ననలు వేసి, పూత పూసె,

                         నిలువెల్లా చూతము.

                            పూతను తిన్న కోయిలకు

                       భూతలమే  సుమవంతము.

                        ఇది వసంత మేనే,

                              ఇది  సుమర్తువేనే.

                 సుచిర: గరిక పూలు, శిరీషాలు,

                           గాలికి వలవల లాడెను,

                           చంద్ర మౌళి శిరసునందు

                            సుందరముగ దాగుటకా? 

              పూర్ణిమ: పొదల లోన పూసిన యా

                          మల్లికలు పిలువ సాగె.

                             అభిసారిక సిగలో నిలువ

                            అభిసారిక వోలె లేచి.

                  ముగ్గురు: ఇది వసంత మేనే

                              ఇది  సుమర్తువేనే .

                     

                    సుందరి: చూచితివా? ఓ చెలి చూచితివా?

                           తియ తీయని పరిమళాల

                           వెదజల్లే సుమ దళాల

                          సొగసుల సుందర హొయలను

                                                                           |చూచితివా|

            రుచిర: అడుగడుగున విరుల వాన

                       అణువణువున సిరుల సోన

                       తియ తీయని పరిమళాల

                       వెదజల్లే సుమ దళాల                           | చూచితివా | 

            పూర్ణిమ: విరివిరి పై వాలి వాలి

                      పొడి పుప్పొడి పైన సోలి,

                        రంగుల రెక్కల హొయల

                           పొంగులతో భ్రమరుడిని                 |చూచితివా|

                       తియ తీయని పరిమళాల

                         వెదజల్లే సుమ దళాల                  | చూచితివా|

              సుందరి: చిరు రసాల చిగురులను

                           చిరు బొజ్జకు పట్టించి

                           పొంగు హొరంగుల ప్రకృతి

                          పిలిచే కోయిల రాజును.            |చూచితివా|

                                                                          |తియ తీయని పరిమళాల|

                        నారాయణ నామమునే

                          పారాయణ చేయు ఋషులు

                          నవ వసంతు సొగసులలో

                          నవ లోకము చూచితిరే

                                 

                          మదనుడి విరి తూపుల

                         పదనుకు ఎద వేగ లేక

                         వరుడి కొఱకు వేచి చూచు

                           వధూమణుల వేదుకలో

                            మల్లికల వాసనలా

                            కలల కన్ను గీటేనా?

                           కొత్త కొత్త కోరికల

                          ఎడద వేచి చూచేనా?

                           చూడవే, అటు చూడవే......

                      తరాల ప్రకృతిలో

                         తరలి వచ్చు మార్పులతో

                        వాడి, వడలి, పర్ణ హీన

                        అయినది, ఈ పర్ణ శాల.

                        చూచితివా? ఓ చెలి చూచితివా?

                         (ఒక్కొక్కరు లోపలికి వస్తారు.)

            సుందరి: ముని కుటుంబ మిట నాడు

                        పచనము చేసిన పాత్రల

                         అవశేషములా ఇవి,

                        హా! విధి, ఎవరిది గృహము.

                          గాలులు ఈ నాటికైన

                          చొరబడ లేదేమొ గాని

                          ముని యొక్క దర్భ శయన

                          మిదె మరి చూడవె ఓ చెలి.

                          పూజా సుమముల నిచ్చెడి

                         మరుమల్లెల పొదలు

                         మాలి లేక వాడి పోయె

                         మధుర గతము గుర్తు చేయ.

                      ఎవరే ఈ ధీ శాలి,

                      ఎవరే ఈ మహా ఋషి,

                        ఏల గృహము వదిలెనో

                      ఎపుడు తిరిగి వచ్చునో?

            సుచిర: నాదు తండ్రి చెప్పినాడు

                         ఘనుడట ఈ ముని వరుడు

                         కరువులోన ఇల జనంబు

                         ఆకలితో అలమటించ

                       గోదావరినిలకు తెచ్చి

                        కరువును మాపిన ఘనుడట,

                        ఘన నామము గౌతముడట,

                        ఎటకేగెను ఏమో మరి,

                        ఎపుడు తిరిగి వచ్చేనో?                                                           

            

అహల్య 1

                                     అహల్య

            ఓం నమో నారాయణాయ!

            ఓం నమో నారాయణాయ!

            నవ రస భరితం సుమథుర చరితం,

            రఘు కుల సోముడి జీవితం.

                                                                     ......నవరస భరితం

            అందములొలికే సుందర రాముడు,

            చంద్రుడి తెమ్మని వేడిన, తల్లి

            అద్దము నందున చంద్రుడి చూపగ

            సద్దు మణిగెనట బాల రాముడు.

                                                                        ..నవ రస...

            తారా చంద్రుల సుందర లాస్యము

            ఎదను సోకగా రాముడు పొంగె

            రాముడి లాస్యము ఎదను సోకగా

            చంద్రుడి మరి మరి పొంగె.

                                                              ..నవ రస....

            కౌసల్యా సతి కూరిమి పంట

            తండ్రి మాటను జవ దాటడట

            గురు వశిష్టుడి శిక్షణ లోన

            రాజ నీతి నిష్ణాతుడాయె నట.

                                                                ...నవ రస....

            యజ్ఞ రక్షణ నెపమ్ము తోడ

            అపర బ్రహ్మ గాధేయుడి వెంట

            కానల కరిగిన బాల రాముడి

            గాథల వినుటే మరి మరి మథురము.

                                                                 ..నవ రస...

శిల్పి 11

                                             

            హేమ ఊళ్ళో దోపిడీల వార్త విన్నది, చాలా భయ పడినది. నాన్న గారు, మామయ్య

ఊళ్ళొ లేరు.  గురుకులానికి వెళితే ఆచార్యులు కూడా లేరు. ఊళ్ళో ప్రతి గుడిలో మొక్కుకున్నాది.

ఊరి పెద్దల దగ్గిరకు వెళ్ళీ శ్రీ నాథుడికి రక్షణ ఇమ్మని కోరినది, తండ్రి లాగా కాపాడమన్నది, అన్నలాగా

మన్నించ మన్నది. కానీ, అందరూ భయపడుతున్నారు. ఒక్కరూ ముందుకు రావటము లేదు.

            ఊరి చావడి దగ్గిరకు చేరి అక్కడ నిలబడినది. అసహాయతతో కూడిన ఆవేశముతో,

ముక్కుపుటాలు అదురుతున్నవి. ఒక్క క్షణం శుంభ, నిశుంభులను ఎదుర్కొనటానికి సిద్ధ

 పడుతున్న దేవి వలె కనిపించినది. ఏమి చేయాలో తోచ లేదు. పెద్ద గా అరచినది. "చెల్లెలుగా

వేడుకున్నాను, తండ్రిగా కాపాడమన్నాను, ఈ ఊరి ఆడ పడుచుగా నా బావను కాపాడమని

వేడుకున్నాను. భార్యను కాపాడ లేని భర్తలు, బిడ్డలను కాపాడ లేని తండ్రులు, ...మీరా మగాళ్ళు?

నేనే ... నేనే ... వెళ్ళుతున్నాను. మీరు చేయ లేని పనిని నేనే చేస్తాను. ఈ ఊరి ఆడ పడుచును

కాపాడుకోలేని మీ మగతనానికి సిగ్గు పడండి. ఆ తరువాత జరిగే దానికి కుళ్ళి కుళ్ళి ఏడవండి." 

            ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళూ లేవు. పళ్ళు అదిరి పోతున్నవి. ఇంతలో ఎక్కడో దూరాన గుఱ్ఱపు

డెక్కల చప్పుడు వినిపిస్తున్నది.

            "ఒరే, చూస్తూ ఉన్నారేంట్రా? ఆ పిల్ల అలా పోతుంటే.", ఒకరన్నాడు.

            "ఛీ! ఛీ! ఆ పిల్ల కున్న ధైర్యము ఒక్క మగాడికి లేదు." ఓ ముసలాయన్‌ అన్నాడు.

            "మీ కంటే ఆడోళ్ళే నయం.", ఓ ముసలమ్మ అన్నది.

            "గాజులు తొడుక్కొని ఇంట్లో కూర్చోండి, మీరంతా మగాళ్ళేనా?". అక్కడ చేరిన ఆడోళ్ళంతా అన్నారు.

            అంతే చావడి దగ్గిర కుర్రాళ్ళ కు రోషము పొంగినది. చేతుల్లో కఱ్ఱలు పైకి లేచినవి."

అందరూ ఊరి బయట గుట్ట దగ్గిరకు బయలు దేరినారు.

            సుమారుగా పది మంది, గుబురు మీసాలతో క్రౌర్యమంతా కళ్ళలో కనిపిస్తుంటే

గుఱ్ఱాల మీద వస్తున్నారు. సాయంత్రము కావచ్చినది. వారి వళ్ళంతా చమటలు కారి పోతున్నవి.

            "అరే, ఆ చెరువును చూడవొయ్‌"

            "అఛ్ఛా! స్నానము చాలా జరూరు."

            "దిగండి."

            "అరే, వాడిని చూడరా, బొమ్మను చెక్కుతున్నాడు."

            "మనము వచ్చామన్న భయము కూడా లేదు, ఖతం చేయాలి వాడిని."

                  "ఆ తర్వాతే నహానా"

            శ్రీ నాథుడి దగ్గిరకు వెళ్ళినారు.

            "అరే, ఏం చేస్తున్నావా?", ఇద్దరూ చెరి ఒక వైపు నిల బడినారు.

            "ఓ, బొమ్మను చెక్కుతున్నావా? వీడి ముందే దీన్ని ముక్కలు చేయాలి."

            "ఆ తరువాత వీడ్ని ఖతం చేయాలి."

            "ఆ తర్వాతే నహానా."

            శ్రీ నాథుడు తలెత్తి పైకి చూచినాడు, పరిస్థితిని గమనించినాడు.

            "ఆగండి", పెద్దగా అరచినాడు.

            "కూత ఘనమే", ఒకడన్నాడు.

                  "నన్ను చంపి గానీ, ఈ విగ్రహాన్ని ఏమీ చేయ లేరు.", అడ్డముగా నిలబడినాడు.

            బయట కలకలము, ముందు హేమ వచ్చినది. వెంటనే పెద్ద గుంపు లోపలికి చొర బడినది.

            దుండగుల్లో ఒకడు శ్రీ నాథుడి మీదికి కత్తి దూసినాడు, వెంటనే ఒక కఱ్ఱ దెబ్బకు వాడి పుచ్చె పగిలినది. కానీ శ్రీ నాథుడి కుడి చేయికి గాయమయినది.

            దుండగులు నివ్వెర పడినారు, ఈ మాత్రపు ప్రతిఘటన కూడ వారికి ఎక్కడా రా లేదు.

వెనక్కు తిరిగే లోపల అందరికి దెబ్బలు పడి అక్కడే పడి పోయినారు.

            "బావా!" అంటూ, శ్రీ నాథుడి దెబ్బ తగిలిన చేతిని పట్టుకున్నది, హేమ.కన్నీళ్ళతో ఆ చేతికి అభిషేకము చేసినది.

            అప్పుడే అచార్యులుగారు వచ్చినారు.

            "శ్రీ నాథా! హేమను చూచావా? ఈ ఊరి ప్రజలను తట్టి లేపినది."

            మళ్ళీ అన్నాడు.

            "హేమా! శ్రీ నాథుడిని చూచావా?ఎంత ఎదిగి పోయినాడో?"

            హేమ సిగ్గుతో శ్రీ నాథుడి చేయి వదిలి వేయ పోయినది.

ఆచార్యులు అన్నారు," వద్దు హేమా! ఇది అద్భుతమైన ముహూర్తము, ఆ చేయినలాగే పట్టుకో, ఇదే

మీ పాణి గ్రహణము. శ్రీ నాథుడు చెక్కే ప్రతి శిల్పానికి నీ చేయి ఇలాగే ఆసరాగా నిలబడాలి."

            ఈ దృశ్యాన్ని చూచుటకు పూర్ణిమ చంద్రుడు నెమ్మదిగా పైకి వచ్చాడు.