ఫెళార్భటులతొ నల విద్యుద్వల్లితో
సాగేనదే ధవళ మేఘం,ప్రాకేనదే అంధకారం.
ముంచెత్తి పోయంగ జలధారలా
ముదముతో పులకించె భూదెవతా,
కాలువలు పారేను, ఏరులై పొంగేను,
గలగలా ధ్వనులతో పుడమి ఉప్పొంగగా||
తెలె తెల్ల వారేను, మబ్బు తెర విడచేను,
ఆకులలో నిలిచిన ఆ నీటి ముత్యాలు,
కిరణాలతో చేరి రంగులే చిమ్మేను.||
భువినుండి దివికి పోయాము మనము,
ఎదలోని భావాలు రాగాలుగా మారి
భావుకుల మదిలోన పదిలముగ నిలిచేను.
No comments:
Post a Comment