ఋతుపిలాసము

        

సాగి  పోయెను శిశిరము  తిరిగి వచ్చే వసంతము

మల్లెల తావి వీడ లేదు మాలతులూ  విరగ  పూసే

కొండ మావి కోయిలమ్మ కల రవముల కూయ సాగే.

వేప పూవు  చేదు కూడి  చూతమ్ముల పులుపు చేరి

చెఱకు తీపి జిహ్వ  కమరే వత్సరాది కొత్త వెలుగు.

గడచిన శిశిరము రాగ  రహితము  గడచు వసంతము మనోహరమ్ము

ముందు  ముందు విచ్చేసే  గ్రీష్మము  మండించే నీ జగతి సర్వము

గడచిన శిశిరము తలచ వలదు  ఈ ప్రకృతి తాల్చెను  హరిత వర్ణము

వచ్చు  గ్రీష్మముకు వగవ వలదు కొని తెచ్చు శరత్తును నేత్ర పర్వముగ

బాధలను మరచి పో  బ్రదుకును సరి దిద్దుకో

                                    ************************

మనసు లోని పసిదనముకు మరో రూపు వసంతము

యువ రక్త ప్రభావమును తలపించును గ్రీష్మము

ఓరిమి  సాధన కూడిన ఓనరును సౌభాగ్యంబు

వర్ష శరద్రుతు కన్యలు  వయసు వేడి తగ్గించు

హేమంతము  శిశిరమ్ములు వృద్ధ జీవి నాకడి కాంచి

తమతో  మరి మరి పోల్చి తనివి చెందు పలు మార్లు

గత  జీవిత మంతను తన స్మృతి పథమున నిలిపిన కవి

“విన లేను వసంత రాగ మిక మీదట విన బోను.

గత  వసంత  స్మృతులు  నాలొ ఇసుమంతయు లేవు.

ఝంఝామారుత మాకుల  రాల్చి వేయు శిశిర గతులు

శ్రవణానందము నిచ్చును గత స్మృతులన్ తుడిచి వేయు.

“శిశిరమా! నీ రాగము  నా మదిలో నిలిచెను.

ఈ తృప్తితో జీవితపు చరమాంకము గడిపెదను.””