ఒక సంఘటన

 

ఇది  అమెరికా లో కొన్న నెలల క్రిందట జరిగినది. ఒక కంప్యూటర్  సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగికి అమెరికా లో పోస్టింగ్ వచ్చింది. మొదటి సారి అయినా తను ఒక్కడే వెళ్ళకుండా భార్యతో సహా వెళ్ళినాడు.

ఒక సారి భార్యకు ఎదో రుగ్మత వచ్చింది.  స్నేహితుల సలహా మీద ఒక కార్పొరేట్ హాస్పిటల్  కు వెళ్ళినాడు. వాళ్ళు నిర్ణయించిన వైద్య పరీక్షలన్నీ చేయించినాడు. ముందు జాగ్రత్త కై ఎంత ఖర్చు అవుతుందని అడిగినాడు. వాళ్ళు ఇచ్చిన లెఖ్ఖ చూచి డీలా పది పోయినాడు.

ఈ సమస్య అందరికీ వస్తుంది కదా!

నిజానికి అమెరికా లో ఇది ఒక సమస్య కాదు. అందరూ మెడికల్ ఇస్యూరన్స్ నుండి ఈ బిల్లు కడతారు. వెళ్ళిన వ్యక్తీ ఇటీవలే ఇన్స్యూరన్స్ తీసుకున్నాడు. వెంటనే డబ్బు తీసుకొనుటకు అర్హత లేదు. మరి కొత్త పాలసీ దారు కదా! ఉన్న డబ్బు వైద్య పరీక్షలకు అయి పోయింది. వేరే మార్గాలు ఏమయినా ఉన్నాయేమో తెలియదు. అందుకని వైద్యము చేయించకుండా గుట్టుగా ఇంటికి వచ్చేసినారు.

రెండు రోజులలో అతడికి లీగల్ నోటీస్  వచ్చింది. భార్యకు బాగు  లేక పొతే వైద్యము చేయించ కుండా వచ్చేసినాడు అన్నది ఆరోపణ. ఆ తరువాత ఏమి జరిగిందో మన వార్తా పత్రికలూ వ్రాయ లేదు, వ్రాయవు కూడా.

దీనికి ఈ క్రింది మలుపు ఉంటె బాగుంటుందని అనిపించింది.

ఈ విషయానికిది మరో మలుపని ఊహించుకుందాము. ఈ విధము గానే జరగాలని  కాదు.

జడ్జి గారి ముందుకు ఈ కేసు వచ్చింది. జడ్జి గారు “డబ్బులు లేనపుడు ఇది ఎలా వీలవుతుంది? అని అడగ లేదు. భార్యకు వైద్యము చేయించక పోవడము నేరము” అని అన్నాడు.

నిందితుడయిన ఉద్యోగి తన పరిస్థితి అంటా వివరించి చెప్పినాడు. జడ్జి గారు అంగీకరించ లేదు. చివరగా నిందితుడు ఒక విజ్ఞప్తి చేసినాడు. “మీరు జడ్జిమెంట్ చెప్పే ముందు మా ఇద్దరికీ అంటే  భార్యా భర్తలకు మీ చేంబర్ లో విడిగా మాట్లాడుటకు ఒక అవకాశము ఇస్తారా?” అని అడిగినాడు. ముందు ప్రాసిక్యూటర్ అందుకు అభ్యంతరము పెట్టినా , చివరకు ఒప్పుకున్నాడు. ఆ సెషన్ అయిన తరువాత ఓ పది నిముషాలు అవకాశము ఇవ్వడానికి జడ్జి ఒప్పుకున్నాడు.

సెషన్ పూర్తీ అయింది. భార్యా భర్తలు ఇద్దరూ జడ్జి గారి చేంబర్ కు వెళ్ళినారు.

జడ్జి గారి ముందు ఇద్దరూ నిలబడినారు.

“మై  లార్డ్! ఇప్పటి వైద్యము గురించి చెప్పే ముందు మీ ఆరోగ్యము గురించి మాట్లాడుటకు అనుమతి ఇస్తారా?”

“ఈ  నాన్సెన్స్  ఏమిటి? అసందర్భము గా ఉంది. అయినా నాగురించి నీ కేమి తెలుసు? వెంటనే చీప్పాలి”’

“ మై లార్డ్!  మీకు కొంత కాలముగా అనారోగ్యముగా ఉంది కదా, దానిని గుండె జబ్బుగా వైద్యులు నిర్ధారించి ఉండాలి. కాని, అది గుండె జబ్బు కాదు.”

“నీవు కంప్యూటర్ సైంటిస్ట్ వు. నీకు రోగాల గురించి ఏమి తెలుసు?”

“మై లార్డ్! నేనొక హీలర్ ను. నాకు వైద్య శాస్త్రము లో దేహ తత్వము గూర్చి తెలిసిన వాడిని. మా ఇండియా లో చేయి మణికట్టు పట్టుకొని రోగాన్ని స్పష్టముగా నిర్ధారించ గలిగిన ఆయుర్వేద వైద్యులున్నారు. చూడగానే రోగాన్ని పసి గట్టె యోగులున్నారు. వీరు దేహములో  శక్తి గమనాన్ని బట్టి రోగ నిర్ధారణ చేస్తారు ఎక్కడా ఎ యంత్రమూ అవసరముండదు. నేను కాస్త యోగ తెలిసిన వాడిని. అందుకే మీ పరిస్థితిని చూడగానే తెలుసుకున్నాను. ముందు మీ విషయము చెబుతాను. మీరు కొన్ని రోజుల క్రిందట ఎక్కడిఅనా విందు భోజనము చేసి ఉంటారని అనుకుంటాను. అది మీ పొట్టలో గాస్త్రిక్ సమస్యను తీసుకొని వచ్చింది. దానిని గుర్తించనండు వలన గుండె క్రింద  దయాఫ్రము మీద ఒత్తిడి పెరిగి మీకు గుండె నొప్పిగా అనిపిస్తున్నది. పరీక్షలో అది గుండె నొప్పిగానే తేలుతుంది.”

“మరి నేనేమి చేయాలి?”

“యోగ సాధనన్నా చేయాలి. అవసరమయితే హోమియోపతి ని ఆశ్రయించండి.”

“ఇన్ని తెలిసి హాస్పిటల్ కు ఎందుకు వెళ్ళారు?”

‘సదన్ గా వచ్చేసరికి మానసిక ఒత్తిడి వలన ఇటువంటి పొరపాట్లు జరుగుతాయి. ఆ టెస్టులకు వాడిన డబ్బు వైద్యానికి సరిపోతుంది. అయనా వైద్యాన్ని నేను చేసుకో గలను. కానీ ఇప్పుడు నేను ఫిక్స్ చేయ బదినాను. మీరు ఇది అర్థము చేసుకొని నన్ను తప్పించాలి.”

“చాలు .చాలా మంచి విషయాలు హేప్పావు. నేను చేయగలిగినది ఏమయినా ఉంటె సాయము చేస్తాన్.’

కథ ఇలా ముగిస్తే బాగుంటుంది కదా. ఈ ఊహతో కూడిన కథను ఆపేద్దాము. నాకు ప్రయాణములో జరిగిన సంఘటన ను చెబుతాను.

ఒక సారి నేను చెన్నై వెళ్ళుటకై సర్కార్ ఎక్స్ ప్రెస్స్స్ ఎక్కినాను. నా పక్క బెర్త్ ల లో ఒక వృద్ధ డాక్టర్ దంపతులున్నారు. వారు కాకినాడ లో ఎక్కి సూళ్ళూర్ పేట వెళ్ళుతున్నారు. వారితో మాట్లాడుతూ ఉంటె గుడివాడ దగ్గిరకు చేరిన తరువాత ఏర్పడిన చనువుతో మగ డాక్టర్ ను అడిగినాను.

“ప్రతి రోగానికీ ఇన్ని పరీక్షలు(బాగా డబ్బు ఖర్చు చేస్తూ) అవసరమంటారా?” అని అడిగినాను.

“నా వైద్య శాల లో నేనుగా ఎవరికీ ఎటువంటి పరీక్షను వ్రాయ లేదు. నా స్టేత స్కోపు తో ఎ రోగాన్నయినా నేను ఖచ్చితముగా గుర్తించ గలను. ఒక సారి ఒక పేషంట్ అడిగితె ముందు నేను రిపోర్టు వ్రాసుకొని అతని చేత బయట ప్రయోగ శాల లో పరీక్ష చేయించి నా రిపోర్టు ను అతడి రిపోర్టు ను పోల్చి చూపించాను.” అని చెప్పినాడు. మరి ఇప్పుడు పరీక్షలకే వేల రూపాయలను ఖచు పెట్టిస్తున్నారు.

ఇదే వ్యాపారమంటే. ఖచ్చితముగా సేవ కాదు.